Myczkowce są jedną z najstarszych wsi w Bieszczadach, powstały jeszcze za czasów książąt ruskich u stóp grodziska leżącego w pętli Sanu. Nazwa pochodzi od imienia Myczko czyli Mikołaj. W pierwszych latach XV w. Myczkowce weszły w skład sobieńskich dóbr Kmitów. Na początku XV w. wieś lokowano ponownie na prawie wołoskim. W 1530 r. istniała tu już cerkiew parafialna.
W 1939 – San stał się linią graniczną z Niemcami, a Myczkowce (do 22 czerwca 1941) znalazły się pod okupacją sowiecką. Rosjanie z tej granicznej miejscowości usunęli natychmiast inteligencję wywożąc potencjalnych przywódców w głąb ZSRR i wprowadzili swoje rządy. Po ponownym wkroczeniu armi czerwonej doszło do napadów sotni UPA na tę miejscowość 28 sierpnia 1944, banderowcy z UPA w czasie napadu na polskie zagrody zamordowali 4 osoby. 2 października 1945, UPA zaatakowała zwiad konny 34 pp w pobliskiej Bereźnicy Niżnej i spaliła przy tym tę wieś. 3 października 1945, w dniu następnym – podczas kolejnego napadu UPA na Myczkowce nastąpiła pacyfikacja wsi, zamordowano 11 Polaków i podpalono ich domy. Spalono też pobliską Solinę mordując 15 Polaków. 7 października 1945, w czasie trzeciego napadu UPA zamordowano kolejne 3 osoby i podpalono zabudowania zamieszkane przez Polaków.
W sąsiedztwie wsi San zatacza potężny łuk, którego końce zbliżają się do siebie na 300 m. Wspomniane grodzisko leży na tym przewężeniu a nie na szczycie wzgórza 560. Ukształtowanie terenu wykorzystano do budowy zapory i elektrowni wodnej, rozpoczętej w 1923 r. a ukończoną dopiero w latach 1956-62. Przez przesmyk wybita jest sztolnia, którą woda spływa ze spiętrzonego zaporą Jeziora Myczkowieckiego do leżącej u dolnego końca łuku elektrowni.
Na terenie wsi odnaleźć można ruiny murowanego spichlerza wzniesionego prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku.
Nad Sanem ok. 1000m. poniżej zapory znajduje się pomnik przyrody, ściana skalna długości 600 m i wysokości 60 m.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz