Przy drodze, na wzgórzu, otoczona murem z surowego kamienia, stoi cerkiew p/w św. Dymitra. Zbudowano ją w 1868 roku jako parafialną greckokatolicką. Jest drewniana, konstrukcji zrębowej, oszalowana i orientowana. Mimo trójdzielności budynku babiniec nie jest wyodrębniony.
Nad babińcem zbudowana jest wieża o konstrukcji słupowej, przed nim zaś postawiony jest niewielki przedsionek. Jest to forma pośrednia pomiędzy typem zachodniołemkowskim a osławskim.
Przed cerkwią stoi murowana dzwonnica o konstrukcji parawanowej.
W najbliższym otoczeniu świątyni znajdował się cmentarz, z którego
pozostał jeden nagrobek z 1868.
W 1896 wnętrze cerkwi zostało odnowione a w 1944 obiekt poniósł poważne strat, kiedy kilka pocisków uderzyło w jego dach i kopuły. W 1947, w czasie wysiedlania ludności ukraińskiej, żołnierze LWP zrabowali cerkiew, wywożąc komplety strojów liturgicznych, kielichy i trzy dzwony. W 1948 budowla została zaadaptowana na kościół rzymskokatolicki, jednak nabożeństwa odbywały się w niej jedynie w ważniejsze święta. W 1961 decyzją wojewódzkiego oddziału Urzędu ds. Wyznań cerkiew została zamknięta, jednak w 1966 mieszkańcy Radoszyc samowolnie zerwali plomby z drzwi i doprowadzili do wznowienia kultu religijnego. Dopiero w 1971, po wcześniejszych szykanach ze strony władz lokalnych, parafia rzymskokatolicka w Komańczy otrzymała zezwolenie na dokonanie remontu obiektu i regularne odprawianie nabożeństw. Prace rekonstrukcyjne trwały do 1979.
Źródło: Grzesik W., Traczyk T., Beskid Niski przewodnik krajoznawczy. Od Komańczy do Bartnego, Wydawnictwo Stanisław Kryciński, Warszawa 1992.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz