Cerkiew pw. św. Onufrego w Rosolinie

Trójdzielność cerkwi z zewnątrz jest właściwie niewidoczna.

Drewniana cerkiew greckokatolicka pw. św. Onufrego z nieistniejącej wsi bieszczadzkiej Rosolin została zbudowana w 1750 r. w miejsce wcześniejszej, wzmiankowanej już w roku 1580, z fundacji ówczesnego właściciela wsi Onufrego Giebułtowskiego, w podzięce za jego cudowne uratowanie z wód wezbranej rzeki Czarnej. Według miejscowej tradycji cerkiew nie była nowa lecz zakupiona została w okolicach Bandrowa i pochodzić może nawet z II połowy XVII wieku. Przemawiać za tym ma archaiczna budowa świątyni. W 1957 r. cerkiew przeniesiono do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, gdzie jest obecnie eksponowana. Nieco później w jej ślady poszła drewniana dzwonnica i kostnica.

Wyświetl większą mapę 

Rosolińska cerkiew jest świątynią orientowaną, trójdzielną o konstrukcji zrębowej, zbudowaną z drewna jodłowego. Trójdzielność cerkwi z zewnątrz jest właściwie niewidoczna, w wyniku charakterystycznej budowy znajdującego się nad wszystkimi częściami dachu. Dach babińca, mający wspólną kalenicę z dachem nawy łączy się z nim, a poprzez, wspierający się na wysuniętych belkach zrębu, dach okapowy nawy również z dachem nad prezbiterium. Strome połacie dachowe stanowią nawiązanie do gotyckich tradycji małopolskiego budownictwa sakralnego. Na kalenicy znajduje się niewielka wieżyczka.

We wnętrzu cerkwi nigdy nie było ikonostasu. Zamiast nich znajdowały się w niej trzy ołtarze z przedstawieniami koronacji Matki Bożej, św. Jana Nepomucena i św. Mikołaja.

Przy cerkwi stała prosta, składająca się z trzech przykrytych dwuspadowym daszkiem słupów, dzwonnica parawanowa.  Do skansenu w Sanoku przeniesiona w roku 1957. Na przycerkiewnym cmentarzu stała również niegdyś pochodząca z XVIII wieku niewielka drewniana kostnica, o budowie zrębowej, nakryta czterospadowym gontowym dachem. Do skansenu w Sanoku kostnicę przeniesiono w roku 1962. Na cmentarzu cerkiewnym nie zachowały się nagrobki.

Źródło: 

• Kryciński S., Cerkwie w Bieszczadach, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2005.
   
• Michniewscy M. i A., Duda M., Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2003.

Przy cerkwi stała prosta, składająca się z trzech przykrytych dwuspadowym daszkiem słupów, dzwonnica parawanowa.