W dolinie Osławy i Osławicy oraz
w górnym biegu Wisłoka spotykamy cerkwie w typie pośrednim pomiędzy osławskim a
zachodniołemkowskim. Są to cerkwie drewniane o konstrukcji zrębowej, z zewnątrz
oszalowane deskami. Choć są trójdzielne, babiniec nie jest wyodrębniony w
bryle, za to sanktuarium jest wyraźnie węższe. Cały budynek przykryty jest
dachem o jednej kalenicy (czasem o dwóch, ponieważ sanktuarium bywa niższe), na
nim nad nawą i częścią ołtarzową nadbudowane są małe wieżyczki o podstawach
ośmiobocznych, jak zwykle zwieńczone cebulastymi hełmami.
Nad babińcem zbudowana jest niewielka, ale wyraźnie najwyższa czworoboczna wieża przekryta dachem namiotowym i baniastym hełmem. Opiera się ona konstrukcyjnie nie na ziemi lecz na ścianach babińca. Formę tą można uznać za pośrednią: dominująca wysokością wieża nad babińcem świadczy o wpływie typu zachodniego, zaś jednokalenicowy dach z nadbudowanymi wieżyczkami przypomina typ osławski. Cerkwie tego typu oglądać możemy w Radoszycach i Wisłoku Wielkim. Podobna jest też cerkiew w Zawadce Rymanowskiej ale w niej wieża jest nie nad babińcem, lecz nad przedsionkiem.
Nad babińcem zbudowana jest niewielka, ale wyraźnie najwyższa czworoboczna wieża przekryta dachem namiotowym i baniastym hełmem. Opiera się ona konstrukcyjnie nie na ziemi lecz na ścianach babińca. Formę tą można uznać za pośrednią: dominująca wysokością wieża nad babińcem świadczy o wpływie typu zachodniego, zaś jednokalenicowy dach z nadbudowanymi wieżyczkami przypomina typ osławski. Cerkwie tego typu oglądać możemy w Radoszycach i Wisłoku Wielkim. Podobna jest też cerkiew w Zawadce Rymanowskiej ale w niej wieża jest nie nad babińcem, lecz nad przedsionkiem.
Źródło: Grzesik W., Traczyk T., Beskid Niski przewodnik krajoznawczy. Od Komańczy do Bartnego, Wydawnictwo Stanisław Kryciński, Warszawa 1992.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz