Bukowiec koło Sianek to nieistniejąca już dziś wieś nad potokiem Halicz, w tzw. biesczadzkim worku lokowana przed 1580 r. na prawie wołoskim przez Kmitów z Leska, poprzez wycięcie jej obszaru z gruntów zakupionej w 1533 r. Tarnawy. Poczynając od XVII w. kilkakrotnie zmieniała właścicieli. W XIX w. w górnej części doliny potoku Bukowiec powstał niewielki zakład produkcji potażu czyli węglanu potasowego, używanego między innymi do wyrobu mydłą i szkła. Cykl produkcyjny polegał na paleniu drewna a tak powstały popiół ługowano, czyliprzepłukiwano wodą. Po odparowaniu otrzymanego roztworu pozostawał potaż. Stosując taką metodę niszczono przy okazji ogromne połacie lasu, niemniej zakład działał jescze w naszym wieku. W miejscu zwanym do dziś Potasznią pozostały po nim ruiny niewielkiej, murowanej budowli oraz ogromna żeliwna kadź.
Wyświetl większą mapę
W 1921 roku wieś liczyła 60 domów i 364 mieszkańców. Po II Wojnie światowej mieszkańców wysiedlono, a wieś uległa zniszczeniu. W latach osiemdziesiąych jej teren "zrekultywowano" za pomocą materiałów wybuchowych. Zniszczono wtedy ostatnie ślady zabudowań i wycięto stare świerki okalające dwa cmentarze.
Po drewnianej cerkwi z 1910 r. została tylko dobrze zachowana podmurówka. Opodal, nad potokiem Halicz odnaleźć można jeszcze, pozostałości cmentarza z czterema nagrobkami, które w 1990 r.poddano konserwacji siłami społecznymi. 200 m na południe od miejsca po cerkwi znajduje się niewielki cmentarz wojskowy z czasów I Wojny Światowej z 12 słabo widocznymi mogiłami zbiorowymi. Przy rozwidleniu dróg do Beniowej i Sianek oglądać można ogromną żeliwną kadź przyciągniętą z Potaszni.
Źródło: Bieszczady, Przewodnik, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", "Bosz" Sp. z o.o., Pruszków - Olszanica 1992
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz